ทำงานให้หนักเพื่อพิสูจน์ตัวเองกับคนอื่น หักโหมตัวเองยังไงก็ได้ ไม่เป็นไร?

โอปอ-หฤษฎ์ คงทอง คือโปรแกรมเมอร์ที่โหมทำงานหนักมาตั้งแต่ช่วงเริ่มต้นทำงานปีแรก เพราะอยากให้คนอื่นเห็นว่าเด็กจากมหาวิทยาลัยต่างจังหวัดก็ดูแลรับผิดชอบงานได้ และทำได้ดีด้วย   

“เราพยายามทำงานให้หนัก ลาให้น้อย เพื่อพิสูจน์ตัวเองกับคนอื่น คิดว่าการหักโหมตัวเองมันไม่เป็นไร พอง่วงก็เติมกาแฟเอา กลางคืนก็ดื่มให้หนักถือว่าพักผ่อน เช้ามาเข้าไปทำงานตามปกติ ใครไม่ไหว เราไหว วนลูปอยู่แบบนั้น จนวันหนึ่งร่างกายมันเอาคืน

“เมื่อปลายปีที่แล้วอยู่ๆ เราตรวจเจอว่าเส้นเลือดดำในสมองอุดตัน อาการที่ทำให้รู้ตัวคือเราจามแล้วอยู่ๆ ก็ปวดหัวจี๊ดขึ้นมา หายปวดไปสักพักแล้วก็ปวดใหม่ มีวันหนึ่งระหว่างรอตรวจเรามีอาการเกร็ง ชัก แบบที่ถ้าวันนั้นไม่ได้อยู่หน้าห้องตรวจ หมอบอกว่าภายใน 2 ชั่วโมง ถ้ายังไม่ถึงมือหมอเราอาจจะเป็นอัมพาตถึงตายได้เลย

“ก่อนหน้านั้นเราใช้ชีวิตแบบไม่สนใจเรื่องอื่นเลยนอกจากงาน มุ่งมั่นอยากจะเป็นโปรแกรมเมอร์มาตั้งแต่เด็ก พอได้ทำจริงก็เลยเป็นคนจริงจังอยากให้งานออกมาดี เก็บรายละเอียดงานให้เพอร์เฟ็กต์ที่สุดเท่าที่ทำได้ มีโจทย์อะไรมาก็เก็บมาคิด หาวิธี หาทางออกให้งานสำเร็จ คิดตลอดว่าถ้ามันเป็นชื่อเรา หลุดจากมือเราไปแล้วงานต้องดีที่สุด ที่ตั้งใจทำงานหนักส่วนหนึ่งก็เพราะอยากพิสูจน์ให้เห็นว่าเด็กมหาลัยต่างจังหวัดก็ไม่ได้แย่ไปกว่าการจบกรุงเทพฯ ด้วย ทำงานประจำไม่พอ ตกกลางคืนเราก็ทำงานนอกเพิ่มอีก เพราะอยากพัฒนาตัวเอง หาความท้าทายให้ชีวิต 

“ส่วนชีวิตนอกเวลางานเราใช้ไปกับการดื่ม สังสรรค์อย่างเต็มที่ เพราะมันคือวิธีการคลายเครียดที่เข้าถึงง่ายที่สุด แล้วด้วยสปิริตเราก็อยากจะลาให้น้อยที่สุด โชว์ว่าถึงดื่มหนัก แต่เราก็ยังรับผิดชอบงานได้อยู่ บางครั้งกินจนตีห้าของอีกวัน เช้ามาเราก็เข้างานปกติ ใครไม่ไหว เราไหว 

“ใช้ชีวิตไปแบบนั้น คิดว่าเท่ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่มีสัญญาณอะไรมาบอกเราเลยว่าการใช้ชีวิตหักโหมแบบนี้มันส่งผลเสียยังไง จนพอป่วย ทุกอย่างมันเหมือนกดปุ่มรีเซ็ตใหม่หมดเลย ทำให้รู้ว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตอีกแล้ว 

“ปัจจุบันนี้ เราสนใจการใช้ชีวิตให้เฮลต์ตี้และแฮปปี้มากขึ้น เวลาทำงานก็ยังทำอย่างเต็มที่เหมือนเดิม แต่ไม่แกล้งว่าไม่เหนื่อยแล้ว เวลาหยุด ก็หยุดจริงๆ ใช้ชีวิตนอกเวลางานมากขึ้น เมื่อก่อนเราให้งานมาก่อนเสมอ ไม่ลุกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์เลย เพราะคิดว่าเสียเวลา แต่ตอนนี้เราเห็นภาพของการออกไปใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นมากกว่าแล้ว ให้คุณค่ากับการพักมากขึ้น เพราะรู้แล้วว่าชีวิตควรจะใช้ ไม่ใช่มัวแต่ทำงานอย่างเดียวเท่านั้น”