Play —— บันทึกประจำวัน

ใส่มาส์กเดินเล่นบางกอกดีไซน์วีค แล้วมองหาความแคร์แบบคิวท์ๆ

เป็นแฟนคลับงานดีไซน์วีคและอีเวนต์อะไรก็ตามที่ปลุกเมืองให้ตื่นเต้นคึกคัก เพราะเราว่าเมืองมันน่ารักถ้ามีคนออกมาใช้ชีวิตยึกยักยิ้มแย้มกันนอกห้างบ้าง ได้ปะทะกับโลกที่ไม่ค่อยได้เจอบ้าง ได้อุดหนุนร้านรวงที่ชีวิตประจำวันไม่เอื้อให้ไปบ้าง และได้เออ.. อยากจะมีพับบลิคสเปซดีๆ เยอะๆ กับเขาบ้าง แล้วรู้สึกอยากพูดออกมาดังๆ ว่า รัฐขา…ช่วยสนใจหน่อย (และเมื่อรัฐไม่สนใจ ก็พูดซ้ำๆ พูดซ้ำๆ จนกว่าเราจะได้น่ะ)

และความสนุกอีกอย่างของการเที่ยวเล่นในดีไซน์วีค คือการเห็นความพยายามของนักออกแบบในการออกแบบเพื่อตอบอะไรบางอย่างที่สร้างสรรค์ ไม่ว่าจะเป็นแบบเท่ๆ เก๋ๆ คิวท์ๆ ซึ่งในงาน BKKDW2020 นี้ เราได้เห็นทั้งความหลากหลายทั้งวิธีคิด วิธีทำ วิธีทดลองมากมาย ได้ข่าวว่ามีมากถึง 400 โปรแกรมให้ชมกันตาแฉะไปข้าง เรา-ซึ่งไปมาไม่หมดหรอก ก็พยายามมองหาคอนเซปต์ที่น่าสนใจ และที่ชอบที่ชอบที่อยากแวะไป นอกจากศาสนสถานใหญ่อย่างที่ไปรษณีย์กลางและย่านหลัก เมื่อสุดสัปดาห์แรกเราก็เลยตั้งใจไปแลนดิ้งที่ย่านอารีย์-ประดิพัทธ์ และได้พบความคิวท์ที่อินเป็นพิเศษ

33 space เป็นฮับเก๋ไก๋และมวลรวมน่ารักไม่จริงจังไว้ตัว มีสตูดิโอที่เราเป็นแฟนคลับอยู่มากมาย ทั้ง Wrong Design Sanitas Studio handhand studio และ Teaspoon Studio สุดคิวท์ของพิม งานของทีสปูนส่วนใหญ่เป็นงานกระดาษ ที่หยิบกระดาษสีสดสวยมาทำงานศิลปะอลังการและนำเทรนด์ก่อนใครมาหลายปี ก็คาดหวังว่าคงจะได้มาเจองานสคัลป์เจอร์เก๋บวกคิวท์ตามฟอร์ม

แต่พอได้มาเห็นจุดจัดแสดง ‘Sorry, I’m not trash’ paper recycle project (ที่หน้าสตูฯ นั่นแหละ) คือกระบวนการทดลองเอาเศษกระดาษที่เหลือๆ ในสตูดิโอมาเล่น ด้วยการหาส่วนผสมที่ใช่ระหว่าง ปูน กาวลาเท็กซ์ และ wall putty และกระบวนการต่อเนื่องทั้งการบีบน้ำด้วยมือ กรองผ่านตะแกรง ไปจนถึงการตากแดด เลยรวมไปถึงการขึ้นรูปหลายวิธี พร้อมโชว์กระบวนการทดลองให้เราดูด้วยแบบไม่หวงวิชา แถมหน้าตาการทดลองก็ออกมาน่ารักมาก เหมือนตอนทำโครงงานวิทยาศาสตร์ ม. ต้น ที่สีคิวท์กว่า กุ๊กกิ๊กกว่า และละเอียดละออกว่า จนอยากได้ชาวทีสปูนเป็นเพื่อนร่วมกลุ่มทำโครงงานสมัยนั้น

มัวแต่ส่องงานทดลองชิ้นจิ๋วอยู่นาน จึงตกใจเมื่อหันไปเห็นสคัลป์เจอร์กึ่งโฟโต้บูทที่ชวนให้เข้าไปถ่ายรูปร่วมกับคาแรกเตอร์คิวท์เหล่านั้นได้ด้วย คนชอบโพสคงได้เล่นกันสนุกอ่ะ แต่เรานี่ยืนชื่นชมรายละเอียดว่างานทดลองจิ๋วๆ กลายเป็นของที่สนุกและคิวท์ขนาดนี้เลยเหรอ และที่ชอบมากอีกอย่างคือมันเป็นงานที่เกิดจากความแคร์เรื่องขยะกระดาษน่ะ นึกออกว่าเวลาสตูดิโอรกๆ โกยทิ้งมันง่ายกว่ามากเลยนะ พอจริงจังกับสิ่งนี้ เลยปรบมือจริงจังและยิ้มกว้างจนทะลุมาส์กเลยน่ะ

สุดสัปดาห์นี้ยังเหลืออีก 2 วัน แวะไปอินด้วยกันนะ 

บันทึกประจำวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563 /เต้

Content Designer

อดีตผู้ช่วยบรรณาธิการนิตยสาร #aday คือเจ้าของหนังสือทั้งเรื่องจริงและเรื่องแต่ง อาทิ #สนธิสัญญาฟลามิงโก #ร้านหวานหวานวันวาน คือบรรณาธิการอิสระและคอนเทนต์ครีเอเตอร์ฟรีแลนซ์ ก่อนจะมาเป็นผู้ร่วมก่อตั้งบริษัทออกแบบคอนเทนต์ที่ยังไม่รู้จะตั้งชื่อตำแหน่งตัวเองว่าอะไร

Read More:

Play บันทึกประจำวัน

บันทึกการเดินเท้าเข้าตึกร้าง New World x Old Town

ก่อนจะสร้างโลกใหม่ ต้องไม่ลืมโลกเก่า?

Play จากผู้ใช้จริง

<strong>ตู้กดฝีมือคนไทย ที่ไม่มีใครนั่งอยู่ข้างใน</strong>

แต่นั่งในใจผู้บริโภค จนต้องขอรีวิว!

Play มนุษยสัมพันธ์

มนุษยสัมพันธ์: คุยกับปิ่น เจ้าของร้าน Vacilando Bookshop

ร้านหนังสือเปิดใหม่ ของผู้เล่นหน้าไม่ค่อยใหม่ ในตำแหน่ง ‘กองกลาง’ แห่งวงการหนังสือภาพถ่าย